این متن جفنگ آلود الهام گرفته از خاطرات دختریست ایرانی که به سان تاجیست که بر سر ماه، میخ شده باشد!!!(معنی نامش بود!)
آخرین شبی که در اقامتگاه ماری لوکاس واقع در حوالی هانوفر اقامت داشتم و در حال صرف شیرینی آلمانی برلینا به همراه قهوه فرانسوی ساخت آلمان بودم و هیاهوی کودکان گریزپا را که در حال بسته بندی سوغات ها و صادرات آلمان و دیدن تدارکات آزاد کردن خاک آلمان بودند، تماشا مینمودم باد صبا از سالن اجتماعات گوته وزید و مژده ی پیژامه پارتی که نوعی جشن غرب زده ی غربی است را داد! اندر احوالات این جشن ملی که مانند جشن خداحافظی و آزاد سازی مناطق اشغالی در آلمان بود.خویش را به یک گلی گلی پیژامه ی فرانسوی با طرح شرقی آراستیم و با بالشی که به سان گرز تاب میخورد رهسپار قتل بالش و منت گذاشتن بر سر سالن گوته گشتیم!
در سالن گوته هر کس به کاری مشغول بود، از نواختن موسیقیجات غربی و تکخوانی ... گرفته تا داستان سرایی های ملی با زبان های عجق وجق! بنده به عنوان یک فرد موقعیت شناس ،هدفم را که غروری از جنس شلغم های روس داشت انتخاب نموده و چنان کوبیدم سرش را به بالش گران، که پولاد کوبند آهنگران!!!!1 اما بر خلاف تعجب بنده و ناله ی بالش بیچاره، نماینده ملت روس با تکیه بر سابقه ی تاریخی ی عبور موفقیت آمیز از خیانت ها، من جمله خیانت آلمانی ها در جنگ جهانی دوم و حرکت انقلابی لنین، از جای خویش برخواست و با تکیه بر سرما و نفت قطب شمال و حرصی که نسبت به تحریم های اتحادیه اروپا داشت و این مطلب مهم که روس جماعت نباید در آلمان شکست بخورد ، از ترحم من سو استفاده نموده و در یک حرکت جانانه غیر حماسی، مرا به تشک افکند و با بالش، کلمه ی حلاج (پنبه زنی) را به طرز دقیقی برایم صرف و به صورت کاملا عملی در مغزمان کوبید! و بنده زیر این حملات به یاد "نگه کن راه بیرون آمدن را"2 و برای برای حفظ مغز خویش ، راه دوراندیشانه را انتخاب و شایدم مجاب گشتیم تا قرارداد ترکمنچای را البته با تاریخ انقضا ی مشخص امضا فرماییم و پرچم سفید خویش را را به شکل بینهایت3 در هوا تکان دهیم!
از آن جایی که روس ها عاشق ملل دیگر و ترویج رقص بارینیا4 هستند و
- ۱۱ نظر
- ۱۷ مرداد ۹۴ ، ۰۹:۵۷