برای دیدن قسمت‌های پیشین و اطلاعات بیشتر به محفل‌نامه مراجعه شود.

کیانا ی جوان همچون یک ملکه به مشاوران و همراهانش دستوراتی را می داد  و ... .

کیانا: رها فعلا نیومده!؟

ندیمه کیانا: نه بانوی من!

کیانا: به محافظین بگو مراقب باشن نمی‌خوام تو دردسر بیفتیم و ... .

*****

علی و آیدین در جست و جوی راه حل به یکدیگر می‌نگرند. پویا فریاد می‌زند: من اعتراض دارم! این چه وضعه مملکته و ... .

پرنیان برمی‌خیزد ، به سپیده نگاه می‌کند و دستمال قرمز رنگی را در هوا تکان می دهد.

وزیر : عالیجناب ، یکی از سفرا اجازه صحبت می‌خواهند!

پادشاه: مهم نیست! مراسم را ادامه دهید!

وزیر: اما سفیر ایران است!

پادشاه: از دست این ایرانیان! بگویید زرش را بزند!

وزیر: دستانش را بالا می‌آورد و جمعیت در سکوت فرو می‌رود و ... .

پرنیان: با درود فراوان و ... ، درخواست محاکمه با مبارزه را دارم!

جمعیت به وجد می‌آید.

وزیر: مقامات حمایت می‌کنند؟

بهزاد: با اجازه ی امپراطور من حمایت می‌نمایم.

وزیر زیر لب: مفتخور مزاحم!

پادشاه با خوشحالی: بسیار عالی! عالی است! اینطوری دستمان برای اشد مجازات باز است!

تشویق تماشاگران طنین انداز می‌شود!

وزیر: چه کسی برای این پزشک بدنام مبارزه می‌نماید؟

لبخندی حاکی از پیروزی بر لبان پرنیان نقش می‌بندد.

جنگجوی معروف،علی‌بابا،دستان خویش را بلند می‌کند: من حریف می‌طلبم.

علیرضا: ایول! حتما می بریم!خیلی خفن!

آیدین: نکنه عاشق سپیده شده!؟

علی: بعدشم پرنیان درخواست داد!مختو به کار بنداز!

وزیر: چه کسی برای حق و خاندان سلطنتی مبارزه می‌کند.

سکوت تنها پاسخی است که خاندان سلطنتی دریافت می‌کند.

پادشاه که اعتبارش زیر سوال رفته بود راه حلی به ذهنش می‌رسد.

پادشاه: به مبارز خاندان سلطنتی یک شهر در جنوب خواهم داد!

مردی با قدی بیش از ۲ متر برمی‌خیزد: من آماده‌ام.

لبخند از لبان پرنیان محو می‌شود. علی: یا خدا!!! گولاک(در قسمت ۵ به نامش اشاره شده بود)!

آیدین:بدبخت شدیم!

گولاک: من با افتخار و سربلندی فراوان ، برای پادشاه بزرگ خواهم جنگید.

پادشاه: پاداشت محفوظ است.

علی‌بابا لحظه ای تعلل می‌کند سپس در میان هو ی جمعیت پا به فرار می‌گذارد.

وزیر: به نظر می رسد کسی برای این لکه ی ننگ جامعه پزشکان نمی‌جنگد.

کمند: من می‌جنگم!

سپیده با نگاهی تند کمند را در جای خودش می‌نشاند: نمی‌پذیرم.

علی دودل است و در ذهنش مرور می‌کند: آیا هیچ شانسی در برابر گولاک دارم!نه! ندارم!هیچ شانسی ندارم!

پادشاه لبخندی می‌زند و دست بر ریشش می‌کشد.

وزیر: باید پایان محاکمه را اعلام کنم!

در اوج نا امیدی طرفداران پزشک نگون‌بخت ، فردی ردا پوش پا به میدان می‌گذارد و به آرامی شال و ردایش را به زمین می‌اندازد.

بهار در لباس سیاه و رزمی خویش نمایان می‌شود!

بهار: من می‌جنگم!

*****

TO BE CONTINUED